Czarna perełka

Po przeczytaniu piątej części cyklu Dom Nocy po Kuszoną sięgnęłam tylko i wyłącznie dla zasady, bo nie lubię przerywać serii w trakcie i pozostawać w niewiedzy jak kończą się losy bohaterów. Wygnanie z Tulsy Kalony i Neferet powinno być zakończeniem kłopotów jakie mieli w ostatnich czasach adepci Domu Nocy. Jednak tak się nie dzieje. Zoey w jakiś sposób połączona z A-yą stworzoną przed wiekami, przez czirokeskie kobiety do unicestwienia Kalony. Nie jest to też koniec tajemnic jakie ma Stevie Rae, a nawet więcej pojawiają się nowe. Dlaczego zdecydowała się komuś pomóc i jakie to będzie miało dla niej skutki, a przecież może mieć też jakieś konsekwencje dla pozostałych przyjaciół. Czy Stark poradzi sobie w nowej roli? Do jakich sztuczek posunie się Kalona by przekonać Zoey do siebie? Czy wyprawa do miejsca dawnych spotkań Rady Wampirów coś da, jak sama Rada reaguje na pojawienie się Kolony i nietypowe zachowanie Neferet? Powiem szczerze ta część na nowo wzbudziła moją sympatię do tego c

Gesa Schwartz Niemka, absolwentka filologii niemieckiej i filozofii. „Zawsze pociągała ją fantastyka. Jej pierwsza powieść „Pieczęć Ognia” została uhonorowana nagrodą dla najlepszego niemieckojęzycznego debiutu fantasy.„. Gargulce, maszkarony, rzygacze w architekturze, dekoracyjne początkowo kamienne elementy budynków, wystające poza mury, jako zakończenia rynny. Umieszczane na łukach lub dachach świątyń. Miały za zadanie ostrzegać przed złem oraz przed nim chronić... zapoczątkowane we Francji w czasie gotyku, przybierały różne formy ludzkich twarzy, zwierząt, fantastycznych stworów. Zdjęcie Katedra Notre- Dame w Paryżu  Nie było to moje pierwsze spotkanie z postacią Gargulca w fantastyce i być może właśnie dlatego nie mogłam „przejść” obojętnie obok Grima. A może było i tak „Czy jest się Gargulcem, człowiekiem czy Hybrydem – powiedział cicho - są takie rzeczy, przed którymi nie można uciec.” . I nie uciekłam! Przed tą wielką księgą, której grzbiet ma 5 cm nie ułatwiających czytania. W

Przyznam szczerze, że nie byłam szczególnie przekonana do tej książki. Po jej opisie,  przypuszczałam, że nie jest to do końca książka dla mnie. Czy to ze względu na płeć czy na wiek? Los czasem bywa przewrotny i Finn trafił także na moją półkę.  I ku mojemu zaskoczeniu okazuje się, że opowieść o trzech nastoletnich chłopcach, którzy natchnieni pomysłem z lekcji WF. Organizują sobie sobotnią zabawę, opartą częściowo na zasadach gier komputerowych. Zadania do wykonania, pokonywanie przeszkód czasem niezwykle niebezpiecznych, za których wykonanie przyznają sobie punkty i podwyższają poziom. Czytana przez dwa razy starszą dziewczynę,  również może jej sprawić wiele przyjemności. Dać do myślenia i pozwolić choć na chwilę powrócić do starych dobrych czasów młodości. Z pozoru proste zadanie przysparza młodym bohaterom nie lada problemów, czasem nawet i większych kłopotów. Mnie natomiast przypomniało, ile młodzi ludzie posiadają w sobie pasji, chęci stworzenia czegoś więcej niż może zaoferow

Jest to debiutancki kryminał szwedzkiej dziennikarki, pisarki, która z wykształcenia jest psychologiem. Jestem zwolenniczką książek standardowych, szelestu kartek pod palcami i zapachu farby drukarskiej. Nie mam też zbyt dużej skali porównawczej, jeśli chodzi o kryminały, gdyż nie jest to mój ulubiony gatunek literacki Mimo tego, trudno było mi się oderwać od fabuły. Wydarzeń z 1994 roku, które dzieją się w Villette, mieście stworzonym przez autorkę i umieszczonym w Belgii.  W wyniku wypadku samochodowego ginie lubiana przez wszystkich, emerytowana nauczycielka. Miejscowy policjant wiedziony przeczuciem, że nie było to przypadkowe zdarzenie zawiadamia o sprawie Pałac Sprawiedliwości. Teraz Martine Poirot  sędzia śledcza wkracza do akcji.  Podejmując się wyjaśnia czy to faktycznie, nie był tylko wypadek.                   W trakcje kilku dniowego dochodzenia i ustalania przyczyny śmierci  Jeanne Demaret   okazuję się, że aby odkryć prawdę najpierw Martine musi dojść do tego, co się

W tym świecie już tak jest, że kiedy kończy się jedna przygoda rozpoczyna się kolejna wyprawa, owiana tajemnicą z nutką mroku i niezapomnianych wspomnień zarówno dla bohaterów jak i dla czytelnika. Dlatego niedługo po skończeniu trzeciej części postanowiłam przeczytać kolejną. I nie żałuję, bo i to spotkanie z Septimusem, Jenną i pozostałymi bohaterami, i tym razem było niezwykle udane. Dowiedzieć się jakie według stwora jest najfajniejsze wieczorowe wyjście, ile mew waży już w tej chwili smok, jakie cech powinien posiadać idealny opiekun smoka i kogo on sam uważa za matkę czy wreszcie ilu Czarodziei Nadzwyczajnych potrzeba do zwołania zgromadzenia i poco się je zwołuje. Uczeń Czarodziejki Nadzwyczajnej, Księżniczka i tym razem Inspektor ze Skryptorium wyruszają do miejsca wszystkich czasów a może gdzieś gdzie go nie ma, by sprowadzić z powrotem do Zamku Nicka i Sonrri. Niestety sprawy komplikuję chęć ogromna zemsty, jaka ogarnęła byłego Septimusa, potem Merrina Meredith, czy jak tam